لطفی نما غلام به لب جان رسیده را
بشنو فغان این دل در خون تپیده را

چشمی دگر بده صنما تا كه بنگرم
آن خال گوشۀ لب تو آرمیده را

روح لطیف تو نفس پاك و حق تو
در بند خود كشیده صفای سپیده را

صف بسته اند سرو و صنوبر به راه تو
تا خم كنند پیش تو قد كشیده را

امشب بیا كه سینه پراز شور عشق توست
تا فرش پای تو بنمایم دو دیده را

جانا... دلم هوای تو كرده تفضّلی
وقف تو كرده ام دل از غم رمیده را

پرده بكش ز چهره ببینم دمی تو را
بر من نشان بده وجنات ندیده را

شد فاطمیه و دل ما مست فاطمه است
بر ما عیان نما حرم آن شهیده را

اشك مرا بگیر و ببر نزد فاطمه
مرهم گذار زخم تن قد خمیده را

ما را ببر به علقمه یا اینكه خود بیا
تشریح كن قصۀ چشم دریده را

تیغ دو سر بكش ز نیام و بریز سر
بستان تقاص خون سرِ  سر بریده را

شاعر : مجتبی روشن روان