محو تولای اباصالحم
واله و شیدای اباصالحم
ساکن میخانه عشقم ولی
تشنه صهبای اباصالحم
چون همه اهل کمال و ادب
خاک کف پای اباصالحم
چله نشین حرم بندگی
طالب ایمای اباصالحم
درحرم عاطفه مجنون صفت
بادیه پیمای اباصالحم
مفتخرم اینکه بدشت جنون
بیدل و رسوای اباصالحم
بازچویک زورق بشکسته ای
غرقه بدریای اباصالحم
دلخوشم آدینه دیگررسد
چونکه بدنیای اباصالحم
فاش سخنگویم وچون اهل حق
درپی معنای اباصالحم
گرچه بفتوای خرد دلخوش از
دولت فردای اباصالحم
لیک دراین برهه قبولم کند
خرم ازاین رای اباصالحم
ورنه بدنیای غزلهای خویش
موجب ایذای اباصالحم
من که بامیدکرامت ازاین
همت والای اباصالحم
(مژده)شوریده سرم خیره بر
مهرفرحزای اباصالحم
- دوشنبه
- 11
- اسفند
- 1399
- ساعت
- 23:14
- نوشته شده توسط
- یوسف اکبری
- شاعر:
-
جابر ولد پور
ارسال دیدگاه