منم مسلم غم کشیده

که خیری زکوفه ندیده

امان مرا شهر کوفه

بریده

سردار تنها و بی کس در این کوچه هایم

دارالاماره شده آسمان منایم

کوفه میا یا حسین گشته ذکر حزین و

دعایم

کوفه میا من غریبم غریبم

******

به آه دل و چشم گریان

به لعل پر از خون و عطشان

شده اشهد آخر من حسین جان

کوفه به یکباره پیمان خود را شکسته

دست سفیر تو را دست بیگانه بسته

چشم انتظار تو با تیر و شمشیر و نیزه

نشسته

کوفه میا من غریبم غریبم

******

به راه توئی که عزیزی

شده نقشه ها پایه ریزی

که دشمن برد دخترت را

کنیزی

ترسم که بر روی نیزه تو قرآن بخوانی

ترسم شود کام پرخون تو  خیزرانی

ترسم زنیزه بیفتی و در زیر پاها

بمانی

کوفه میا من غریبم غریبم

******

به غربت شدم بی قرینه

کشم آه سوزان ز سینه

برو جان زهرا بسوی

مدینه

اینجا کسی فکر آرامش خواهرت نیست

اینجا کسی فکر نوی سر دخترت نیست

سم ستوران بفکر ستون قد و

پیکرت نیست

کوفه میا من غریبم غریبم

******

میا کوفه در پیچ و تاب است

میا کوفه شهر عذاب است

همه نالهء من برای

رباب است

تیری که از پا نشاند علمدار لشگر

اصلا تناسب ندارد به حلقوم اصغر

حتما جدا میکند سر زجسم

کبوتر

کوفه میا من غریبم غریبم

شاعر : مجتبی صمدی شهاب