قاسم،گل پسر مجتبی س،اومده تاکه بگه،حسن توی کربلاس
میره،جون بده پای عمو، میشه به جای حسن، با دشمنا روبرو
داره، میزنه تو دل، لشکر ابن سعد، شبیه عباس
براش، آخر این نبرد، شیرینتر از عسل، دیدنه زهراس
محکم به سمت، میدون عازم شد
ارباب خیره بر، روی قاسم شد
" یابن مجتبی "
قاسم، میکنه بر تن کفن، با یه غروری میگه، فأنا إبن الحسن
میگه، زره ندارم ولی، برا نبرد اینطوری، راهی میشم یاعلی
رسید به کل آرزوش، نشست تو خاک و خون، سر قرارش
نگاش، غرق تبسمه، وقتی که دید حسین، اومد کنارش
قاسم با اینکه، تشنه شد پرپر
میشه سیراب از، دست پیغمبر
" آه و واویلا "

شاعر : صادق اویسی

منبع: گروه شاعران جواز نوکری