بند اول
شکسته قامتم
تا که دیدم قامتِ تو شکسته
خون سرت رو دامنم نشسته
کی دستای تو رو بریده...؟!
شکسته قامتت
جواب بچه ها رو چی بدم من
به خواهرت بگم که چی دیدم من؟!
قدِ برادرت خمیده
چه جور سرِ تو رُو شکستن
که صورتت پاشیده از هم...
دیگه نفس بالا نمیاد
از شدت غصه و ماتم...
بند دوم:
امیدِ لشکرم
پاشو که بی تو لشکری ندارم
تو خیمه ها آب آوری ندارم
پاشو رقیه چش براته...
امیر لشکرم
تو رو قسم به گریه ی سکینه
به اشکای مشکی که رو زمینه
شرمنده ی لبت فراته...
 پاتو نکش روی زمین که
چشم رباب خیره به اینجاس
پاشو بریم به سمت خیمه
بچم داره میمیره عباس
بند سوم:
اگه بلند نشی
راهِ عدو به خیمه ها می اُفته
آتیش به موی بچه ها می اُفته
رحمی به معجرِ رقیه ...
اگه بلند نشی
دستای زینبِ مونو می بندن
به گریه های خواهرت می خندن
خاکی میشه پَرِ رقیه...
خیمه هامونو می سوزون ن
دخترامون می رَن اسیری
پاشو که وقتشه اباالفضل
روشونه هات عَلم بگیری

شاعر : حامد شریف و سجاد شرفخانی

منبع: گروه شاعران جواز نوکری