رو دار الاماره حسین جان
بیا و ببین بی قرارم
دم آخری ذکرتو ،من
با گریه روی لب میارم
سفیرت شده بین غم ها اسیر
تو این شهر پر غصه دستم بگیر
امیری حسین و نعم الامیر
"حسین جان"
لبام تشنه ی آبه ولی زخمه لبم
توی شهر صد فرقه حسینی مذهبم
ز رفتار این بی حیاها مضطربم
'حسین '
[امیری حسین ، حسین حسین نعم الامیر]
توی کوچه ها نیمه ی شب
ببین مسلمت گشته تنها
از این مردم شهر کوفه
فقط طوعه شد یارم آقا
چقدر اهل کوفه به ما بی وفاند
همه یکسره دشمنان شماند
با شمشیر همه راهی کربلاند
"حسین جان"
 بیا و ببین گل و شکوفه هاشونو
شکستن وفا با این بهونه هاشونو
به روم بسته اند درای خونه هاشونو
حسین
[امیری حسین ، حسین حسین نعم الامیر]
تو برگرد به سوی مدینه
که اینها به دنیا اسیرند
نیار زینبت رو به همراه
اینا خیلی مهمون پذیرند
سه شعبه چرا داره این حرمله
چقدر دیدنش واسه من مشکله
نیار اصغرت رو با این قافله
"حسین جان"
برا دخترت گوشواره ای نمیمونه
عزیزت علی اکبر هنوزم جوونه
سکینه برات همیشه روضه میخونه
"حسین "
[امیری حسین ، حسین حسین نعم الامیر]

شاعر : عبدالزهرا هاشمیان

منبع: گروه شاعران جواز نوکری