یه گوشه ای می شینه ، با دل بی تاب و بی صبر

گریه می ریزه نم نم ، کنار چار صورت قبر

با دلی مجروح غم ، روی دوشش کوه غم ، زیر لب می گیره دم

ای وای حسین مظلوم

با نگاهی غرق خون ، ‌می شه هر شب روضه خون ، میگه ای وای از دلم

ای وای حسین مظلوم

هم نواش ، بارونی می شه آسمون مدینه وای

گریه کار هر روز ام البنینه وای

براش از علقمه می خونه سکینه وای

------------- ---------------

زینب براش می خونه ، مرثیة سرخ گودال

بی تاب ناله می شه ، تا حدی که میره از حال

میگه از مشک و علم ، میگه از دست قلم ، وقتی که شد علقمه

پر از بوی گل یاس

با عمود آهنین ، آسمون نقش زمین ... ، اما اومد فاطمه

کنار تن عباس

مثل کوه ، علمدار حرم که تا آخر خط وای

با لب تشنه ایستاده بود لب شط وای