یا عزیز الله
بسکه تصویری از اندوه به هر مرحـله داشت

خوشیِ کودکی از خاطر او فاصله داشت

بــه حسـابی که پـسر آیــنه دار پـدر است

او هم از کوفه و از شـام، فراوان گِـله داشت

صنــم سلسله مویی که دل ما با اوست

سالها دور گــلویش اثـر از سلسله داشت

چون ولی بود بَـلا دید ، ولی سنگین تر

پای او بیشتر از عمّه ی خود، آبلـه داشت

بعد پنجاه و سه سال از غمِ جانسوز عطش

جگر سوخته ، با آب خُنــک مسئله داشت

دل او محفل یک روضـه ی زهـــرایی بود

اُنـس با فاطمه ی سوخــته ی قافله داشت

کینه از شمر به دل داشت ولی بیش از آن

نفرت از خولی و بُغضی به دل از حرمله داشت

شام دیده ست که در بـزم شرابِ اُمَــوی

نطق کوبنده ی او حالت یک زلزله داشت

لب به نفرین نگشود این نوه ی شاه کرم

بسکه در صبر همانند حسن حوصله داشت

آه برعکس همه ، موقعِ طفلیش ، این مَـــرد

خاطرات بدی از سـاز و کف و هلهله داشت

شاعر : محمد قاسمی