اشک غریب
اشک غریب عاقبتش شرم آشناست 

بدبخت آن کسی ست که از صاحبش جداست 

یک عمر از دعای فرج رزق خورده ایم 

باید وبال گفت به دستی که بی دعاست 

پایی که نیست در پی تو لنگمیزند 

دنبال تو دویدن ما ابروی ماست 

از دیگران دوا برسد درد مطلق است 

دردی اگر زتو برسد مرهم و دواست 

هرجور هست پیش تو یکروز میرسیم 

آقا بگو که خیمه زهراییت کجاست 

حق میدهیم دل به دل ما نمیدهی 

ما سالهاست عادتمان لاف و ادعاست 

سجده بغیر تربت اعلی نمیکنیم 

مهر قبول سجده ما مهر کربلاست 

هرچه زدند باز زجایش تکان نخورد 

زینب کنار نیزه ی آقای سرجداست 

شاعر : سید پوریا هاشمی