قلب عالم بر غمی سخت تا قیامت مبتلا شد

سیّد و سالار زینب وارد کرببلا شد

زین حریم کبریایی

می رسد بوی جدایی

آه و واویلا ، واویلا

******

چون رسیده کاروان بر آن زمین سرخ و غم بار

خیمه های عشق بر پا شد به دستان علمدار

او که ماه بی قرینه است

او که اُمّید سکینه است

آه و واویلا ، واویلا

******

ناله زد یک نازدانه با دلی محزون و سوزان

کِی پدر ما را به سوی شهر یثرب باز گردان

دَر دِلَش جُز درد و غم نیست

کِی پدر این چه زمینی است؟

آه و واویلا ، واویلا

******

زینب کبری به محمل گشته مَحوِ روی دلبر

گِرد او پروانه وارند قاسم و عباس و اکبر

وای از سوز جدایی

زینب و روز جدایی

آه و واویلا ، واویلا

شاعر : حاج امیر عباسی