شور محشر
برخيز كه شور محشر آمد   در خيمه عليّ اكبر آمد
نعش گل سرخ پرپر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
صدپاره به دوش پدر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
******
اي واويلا واي         صد واويلا واي
اكبر ليلا واي          نوگل شیدا وای
زينب تو بيا به جاي مادر
از خيمه به پيشِواز اكبر
بين پيكر پاره پارة او
از نيزة دون و تير و خنجر

مُردم چو بديدم اكبرم را
صد پاره و خونين پسرم را
خواهر بنگر توان ندارم
گم كرده ام از غصه حرم را
نعش گل سرخ پرپر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
برخيز كه شور محشر آمد   در خيمه عليّ اكبر آمد
******
اي واويلا واي         صد واويلا واي
اكبر ليلا واي          نوگل شیدا وای
اي هاشميان مگر كجاييد
از خيمة خود برون بياييد
تابي به تن خسته نمانده
اين مُرده جوان كمك نماييد

ديدم چو شكستش بشكستم
با گريه كنارش  بنشستم
زينب تو بده دمي تسلا
يك تازه جوان رفته زِ دستم
صدپاره به دوش پدر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
برخيز كه شور محشر آمد   در خيمه عليّ اكبر آمد
******
اي واويلا واي         صد واويلا واي
اكبر ليلا واي          نوگل شیدا وای
از من چو طلب آب روان كرد
اندوه نهفته ام عيان كرد
لب هاي ترك خوردة  اكبر
اين پيكر خسته نيمه جان كرد

ديدار تنِ پارة فرزند
اين غصه مرا كشيده دربند
ديدم كه برفت جان من از تن
بر نعش جگرگوشة دلبند
نعش گل سرخ پرپر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
برخيز كه شور محشر آمد   در خيمه عليّ اكبر آمد
******
اي واويلا واي         صد واويلا واي
اكبر ليلا واي          نوگل شیدا وای
نور دل و ديدگان من بود
گرديده خزان بهار او زود
كز داغ جگر گداز اكبر
از ديده رَوَد به آسمان دود

تا نعش علي به خيمه آمد
غم ناله ز هر دلي برآمد
گو سروري از زبان مولا
خون شد دل من از اين پيآمد
صدپاره به دوش پدر آمد  در خيمه عليّ اكبر آمد
برخيز كه شور محشر آمد   در خيمه عليّ اكبر آمد
******

شاعر : محمدرضا سروری