واحد سنگین حضرت رقیه (س)
بند اول
من رقیه ام همونکه پدرم امام دنیاس
من رقیه ام همونکه جام رو شونه های سقاس
من عزیز عالمینم
من سه ساله ی حسینم2
بغض گلومو بد گرفته 
بی کس و تنها شدم من
بابا داشتم اما حالا
بدون بابا شدم من
ابتاه حسین مظلوم...
بند دوم
من رقیه ام که حلال تموم مشکلاتم
من رقیه ام که با سن کمم راه نجاتم
باب حاجات جهانم 
عمه ی صاحب الزمانم2
کف پاهام پره زخمه
روی دستام جا طنابه
وقتی رو زمین میشینم
پاشدن برام عذابه 
ابتاه حسین مطلوم....
بند سوم
من رقیه ام که روزی چادر قشنگی داشتم
من رقیه ام همونکه سر رو پا بابام میزاشتم
چه روزای خوبی داشتم
داداشای خوبی داشتم 2
حالا ساکن خرابم
سرمو رو خاک میزارم
شبا زیر نور مهتاب 
زخمامو هی میشمارم
(گریه میکنم برای
مویی که دیگه ندارم)
ابتاه حسین مظلوم...

شاعر : یاسین زندی