خورشید عالمی و می گیره

نورشو از نور نگاهت ماه

عالم و آدم همه مجنونت

ای پسر ارشد ثارالله

شونه به شونه ی عمو هستی

صلابتت صلابت کوهه

هستی شاه کربلایی و

مرهم این دلی که مجروحه

تو نور منجلی هستی

تو شاگرد عباس علی هستی

علی اکبر

ثانی حیدری علی اکبر

شبه پیمبری علی اکبر

محو جمال تو شده یوسف

بسکه تو محشری علی اکبر

جای تو زیر پای اربابه

دلم میخواد کنار تو باشه

قربون شش گوشه ی ثارالله

عجب بهشتی زیره پاهاشه

زیر پاتم نگاهی کن

منو سوی کربلا تو راهی کن

علی اکبر

نور علی و نور پیغمبر

جمالت و غرق به نور کرده

هرکی دیده هیبتت و گفته

خاتم انبیا ظهور کرده

دلبری و سرور و سالاری

چه هیبت و صلابتی داری

بدا به حال لشکر دشمن

خودت یه پا حیدر کراری

جمال حیدری داری

کمال و خوی پیمبری داری

علی اکبر

حالا که داری می ری یک لحظه

ببین پدر چقدر پریشونه

کنار خیمه قد و بالاتو

می بینه با حسرت و گریونه

خدا نیاره که تو این صحرا

با نیزه ها به تو جسارت شه

بابات ببینه از دم خیمه

تمومه پیکر تو غارت شه

چقدر داغه پسر سخته

برای بابا خون جگر سخته

علی اکبر

کنار پیکرت همه دیدن

بابای پیر تو زمین گیر شد

چونکه تو هم نام علی بودی

سوی تو نیزه ها سرازیر شد

غرق بخون شد دل بابا از

اشک تو و سوز و نوای تو

اگر که خواهرش نمی اومد

همونجا جون می‌داد بابای تو

چی اومد بر سرت آخر

که جسمت پاشیده شد ز هم اکبر

علی اکبر

شاعر : بهمن عظیمی و میلاد قبایی