بریز در دل من هر چه داری از غربت
کجاست مأمن غم های کاری ات؟… این جا !

تمام عمر غمت را کشیده‌ام بر دوش
چرا کنون نکنم غم گساری ات این جا

خدا کند که بمیرم، امامِ بی‌یارم
اگر دمی نگرم بیقراری ات این جا

ز پیش نعش علی سر بلند برگشتی
چقدر دیدنی است پایداری ات این جا

چه زود پیر شدی بعد اکبر لیلا
فدای هیمنه ی بردباری ات این جا

مگیر ای پسر فاطمه امید مرا
دلم خوش است برادر به یاری ات این جا

دو نوجوان مرا هم قبول کن جانا
شوند کشته ی چشم بهاری ات این جا

بزرگ کردمشان پای سفره ی عشقت
فقط به خاطر خدمتگزاری ات این جا

اجازه ده که شوم همره نهالانم
شریک معرکه ی لاله‌ کاری ات این جا

نمی‌شود مگو از آن لب پر از مهرت
مرا منه به غم شرمساری ات این جا

شاعر : مجتبی روشن روان