روضه
بر کویر سفره های سائلان باران تویی
رحمت بی انتهای حضرت منان تویی
به جز غمت اقا غمی تو سینه نیست
 شلوغ کربلا کسی مدینه نیست
نواده های تو حرم دارن ولی
چقدر غریبی ای حسن ابن علی
انکه بوده خاندانش از ازل مسکین منم
انکه بوده خاندانش صاحب احسان تویی
جود و احسان تو را نازم که بین خانه ات
سائلان هستند صاحب خانه و مهمان تویی
هر کجا حرف از کریمان دو عالم می شود
اولین نامی که هر کس می کند عنوان تویی
ظاهرت هرگز ز مسکین بهتر و برتر نبود
انکه قبرش نیز شد با سائلان یکسان تویی
پاسخت بر ناسزای دشمنت لبخند بود
خیر خواه مهربان خیل بد خواهان تویی
یک نفر فهمیده باشد درد زهرا را اگر
ان تو بودی ان تو بودی ان تو بودی
بعد از ان کوچه فقط روی لب تو اه بود
غصه میخوردی از این که قد تو کوتاه بود