ما غباریم و افتاب تویی
ما همه تشنه ایم و اب تویی
برزخ غرق اضطرابیم و
عالم خالی از عذاب تویی
پس کجایی چرا نمی ایی
به سوالاتمان جواب تویی
در بدی بی نهایتیم اما
در عوض لطف بی حساب تویی
انکه هر شب برای حاجت ما
چشم هایش ندیده خواب تویی
آن محاصن که هر شب و هر روز
شده زا اشک ها خضاب تویی
- جمعه
- 7
- مهر
- 1396
- ساعت
- 11:0
- نوشته شده توسط
- علی کفشگر فرزقی
ارسال دیدگاه