قلم دست و ملک مست و فلک منشور می گردد
خدا وقتی به وصف شأن تو مأمور می گردد

شبی در محفلی حرف علی شد چشم دل می دید
که آنجا نور دور نور دور نور می گردد

علی اسم خداوند است چون هر بار با ذکرش
دهان شیرین و دل سرمست و سر پر شور می گردد

اگر مقصود مستی نیست پس در شهر خرماها
چرا نقش ضریح پاک تو انگور می گردد ؟!

به طوف کعبه رفتم تازه فهمیدم خودش دارد
به دور گنبد زرد تو دورادور می گردد

زبان دشمنانت هم به وصفت باز شد حالا
اگر شاعر نگوید از تو ، طبعش کور می گردد

علی حبه جُنّه قسیم النار و الجنّه
محبّ تو به به این نزدیک و از آن دور می گردد

کسی که قطره ی اشکی برایت ریخت در دنیا
یقیناً روز محشر با خودت محشور می گردد

شاعر : محمد جواد الهی پور