غضب چشم تو را مالک اشتر دیده
شیوه ی رزم تو را فاتح خیبر دیده

قامتت همچو قیامت لب تو چون کوثر
 خون حق ، در رخ پر شور تو محشر دیده

از نوک قله ی قدِ تو رقیه می گفت
وسط دشت از این کوه که بهتر دیده؟

تا جدا دست تو شد دست حرم تیر کشید
حرم از بعد تو سرپنجه ی کافر دیده

یک حرامی به حرم خیره شده خیز از جا
بر سر دخترم انگار که معجر دیده

آنچنان تیر به چشم تو اثر کرده که من
گفتم این دیده نه یک تیر که خنجر دیده

دیده ات گشته پر از خون به گمانم اینجا
لحظه ای چشم کبود و رخ مادر دیده

چو بدیدی که بوَد دست به پهلو اینجا
ز لگدهاست که روزی پسِ آن در دیده

ظلم هایی که «رئوفی» شده بر آل الله
همه زان چشم کبود است که حیدر دیده

حسین رئوفی