چادرت را دل شب سر کردم
تا سحر مادر مادر کردم

از چه این چادر پر وصله ی پاک
هر چه شستم نشود پاک زخاک

وصله ی چادر تو باز شده
 کار زینب دگر آغاز شده

شسته ام پیرهنت را مادر
رد خون بدنت را مادر

شستمش با دل غمناک نشد
لکه ی پیرهنت پاک نشد

هر طرف عکس توام در نظر است
یادگاریت به دیوار و در است

یاد مسمار که در آتش سوخت
سوخت و سینه و در بر هم دوخت

دور از چشم علی و زینب
بغض کرد است حسینت امشب

حسنت باز نگیرد آرام
چند روزی نزده لب به طعام

عید شد ذکر «رئوفی» این است
کارِ خانه چقدر سنگین است