کسی که هر شب و هر روز از پی هوس است
اگر که شاه جهان گشت باز در قفس است

ندیده چشم خلایق شجاع تر ز کسی
که گرم حبس هواهای نفس  هر نفس است

غم است و حسرت طولانی از برای کسی
 که قید و بند ندارد رها و بوالهوس است

نفس نفس چو قدم هاست تا به منزل قبر
برای قافله ی عمر هر نفس، جرس است

گهی نیاز تکامل نقیصه ای باشد  
برای مزرعه ی مال ، خمس چون هَرس است

جهان پر است ز زیبای در احاطه ی زشت
همیشه سوسن و سنبل میان خار و خس است

مکن ز بی خودی ات شکوه تا خدای تو هست
به ذره های سبک ، یک شعاع شمس بس است ‌

خموش باش «رئوفی» و شکوه را بگذار
برای هر کس و ناکس خدای دادرس است

حسین رئوفی