عشق یعنی چشم و گوش و دست و پا
همره قلب و زبان تسلیم دوست

عشق یعنی دشمنی با دشمنش
دوستی با آنکه خاطرخواهِ اوست

وصل و هجران، درد و درمان ،  فرق نیست
عشق در هر حال ، راضی بودن است

در میان شعله بی چون و چرا
بال و پر ، پروانه سان بگشودن است

مدعی بر عشق بسیار است لیک
هان بگو عاشق کجا و عشق چیست

گر قرار است آنچه خواهی آن شود
خویش خواهی ، باشد این و  عشق نیست

بهر بذل جان ، بدِل فرهاد را
بیستونِ بی بَدل شیرین تر است

جانِ شیرین ، جمله کم می آورَد
مرگ اینجا از عسل شیرین تر است

عشق را با شِکوِه کردن کار نیست
گر زِ هر سو سنگ بارد بر جبین

این شکوه عشق باشد گر شود
خاک و خون و استخوان با هم عجین

کودک اما قاسمیّ و پیرِ عشق
چون «رئوفی» سائلی نا لایقم

دیده پر الماس ، دارم التماس
عاشقم کن عاشقم کن عاشقم

شاعر : حسین رئوفی