درِ حجره بگشائید که من تشنه لبم
من ز سوز جگر ای وای که در تاب و تبم
مرد غربت زده‌ام آب ز دشمن طلبم
من جواد ابن رضا زاده شاه عربم
شاه بی سر، سر من باد فدای سرتو
اربا اربا نشدم همچو علی اکبر تو

دست و پا میزنم و خاک به سر میریزم
طایر قدسی زهرا شده پر میریزم
جای اشک از بصرم خونجگر میریزم
ناله از سینه ز هجران پسر میریزم
همچو زهرای جوان زخم به سینه دارم
داغ دار رخ نیلی و غم  مسمارم

من علی اکبر سلطان خراسان هستم
پیش چشمان پدر سرو خرامان هستم
گر چه بر امت خود رحمت باران هستم
لحظه آخر عمر است که عطشان هستم
بنویسید مرا تشنه لب کرببلا
بنویسید مرا زاده لیلای رضا

شاعر : مرتضی محمودپور