تا به پای حرمت آهوی جان آوردم

همه‌ی باورم این است بجان آوردم

تویی آن بحر کرامت، منم آن خار و خسی
که ز دریای تو اینگونه نشان  آوردم

بار من بار گناه است تویی ابر کرم
با امید آمده‌ و بار گران آوردم

تو رضایی بخدا و ز تو راضیست خدا
زین سبب رو به سوی جان جهان آوردم

یا غریب الغربا حضرت سلطان رئوف
قامتی خم شد در محضرتان آوردم

اغینا مکه روند و فقرا در حرمت
من فقیر توام و قد کمان آوردم

کربلا مقصد عشاق جگر سوز شده
بهر رفتن به حرم اشک روان آوردم

کربلا رفتن من دست شما شد آقا
بهر رفتن به حرم آه و فغان آوردم

شاعر : مرتضی محمودپور