می رسد از هر طرف زائر مدام از راهِ دور

سهم من در حدّ یک عرض ِ سلام از راه دور

نیستم دور ضریحت! در خیالم باز هم-

می روم گم می شوم در ازدحام از راه دور

در طوافت می دوَم با پای شعرم هفت بار

تا کمی زائر شوم با احترام از راه دور

اشک می ریزد دلم! از شوق پرپر می زند

دور گنبد؛ بر فراز پشت بام از راه دور

آیهٔ «وٱلکاظمینَ ٱلغَیظ» راه و رسم توست

کاش دریابی مرا در این مقام از راه دور

حضرت باب ٱلحوائج هستی و تا زنده ام

میگذاری مهربان... سنگ تمام از راه دور

بارها با چشم خود دیدم سپردی از کرم

زخم هایم را به دست التیام از راه دور

بُعد منزل نیست... اما در حرم حالم خوش است

گر چه می دانم نظر دارد امام از راه دور!