دلگیرم از قرار تو و بیقراری ات

غرق خزان شده ست هوایِ بهاری ات

خون گریه میکند دل دیوار و چشم ِ در

تا خیره میشود به تو و بردباری ات

آتش گرفته بود و چه میشد از آسمان

باران نزول کرده می آمد به یاری ات

خورشید در عزای تو مات و سیاهپوش...

باید که مخفیانه شود سوگواری ات

قرانِ ناطق است که میخواند اینچنین

شد کوثرانه لحن غم انگیزِ قاری ات

مولا نشسته بود کنار نبودنت

چشمش به کودکانِ تو و یادگاری ات

جاریست زنده در دل تاریخ تا ابد

فرزند-داری و هنرِ خانه داری ات

رفتی و عاشقانه برایش سپر شدی

جانم فدای سبک ولایت مداری ات!