روضه بر پا شده و حضرت زهرا(س) بانی
پای داغ تو ببین چشم مرا بارانی

رزق هر روزِ مرا دادی و کردی امشب؛
باز هم حال خوشی را به دلم ارزانی

آمدم! لحظهٔ جان دادنم آقا لطفا
برسان گوشهٔ چشمی! برسد آسانی

دست تو واسطهٔ لطف خداوند است و
دارم از سفرهٔ تو برکتِ آب و نانی

به کسی جز تو به وٱلله قسم رو نزدم
چونکه لطف و کرَمت هست به من پنهان

گره افتاد به کارم تو رساندی خود را
بی کس و باعثم و خوب خودت میدانی

جوْن یک عمر غلام عرَبت بوده و من؛
باشم ایکاش غلام ِ عجم و ایرانی

من همه عمر بدهکار توام! گر چه به من؛
داده ای بعدِ گدایی لقبِ سلطانی

سجده و بوسهٔ من چونکه به تربت خورده
نرسد آتش دوزخ به لب و پیشانی

بردن اسم تو کافیست برای گریه
میشود جان بدهم لحظهٔ مقتل خوانی؟!

پای شش گوشه صدایِ «وَلَدي» میشنوم
روضه مکشوف شد و حال دلم طوفانی!

شاعر : مرضیه عاطفی