عالمی گریان
عالمی گریان صبح و شام تو  

جان من قربان صبح و شام تو 

من کویرم تشنه ی یک قطره از  

بارش باران صبح و شام تو 

رود رحمت را چه جاری کرده است 

چشمه ی جوشان صبح و شام تو 

درد بی پایان تو پیداست در 

اشک بی پایان صبح و شام تو 

جمله بکایین عالم میزنند  

بوسه بر چشمان صبح و شام تو 

بی نشانی پس یقینا مادرت 

میشود مهمان صبح و شام تو 

گریه بسیارش عطش خیز است آه  

از لب عطشان صبح و شام تو