سید الساجدین(ع)
از یک نسب بین عرب ها بی قرینی 

از یک نسب بین عجم ها بهترینی 

شکر خدا که مادر تو شهربانوست 

اینگونه پس تو بچه ایران زمینی 

گفتند علی اکبر شده شبه پیمبر 

قطعا تو هم شبه امیرالمؤمنینی 

با تو نماز ما که زیبایی ندارد 

بین همه تنها تو زین العابدینی 

باید که در کرب و بلا زنده بمانی 

چون دست تقدیر خدا در آستینی 

بی تو از اسلام خدا چیزی نمی ماند 

زنده نگهدارنده ارکان دینی 

اشک و دعاهایت همه عین قیام است 

کذب است در یک گوشه سجاده نشینی 

دین خدا را با کلامت زنده کردی 

کفار را با حرف هایت بنده کردی 

غرق دعایی بین دریای مناجات 

بعد از علی هستی تو آقای مناجات 

از خواب غفلت شهر را بیدار کردی 

بیدار ماندی بسکه در پای مناجات 

میخواستی مردم به دنیا دل نبندند 

بردی پس آنها را به دنیای مناجات 

همسایه هایت گفته اند از خانه تو... 

هر شب میاید صوت زیبای مناجات 

دلسردها را با دعا دلگرم کردی 

جمع اند مردم گرد گرمای مناجات 

در آسمان پر ستاره میدرخشد 

ماه رخت در بین شب های مناجات 

گه گاه میخواندی دعایی جای روضه 

گه گاه خواندی روضه ای جای مناجات 

ذکر لبت العفو یارب بود گاهی 

یا وای زینب وای زینب بود گاهی 

یک عمر غم خوردی و با غم گریه کردی 

هر روز و شب پشت سر هم گریه کردی 

با هر نفس گفتی حسینم وا حسینم 

از روز عاشورا دمادم گریه کردی 

پشتت شکست از روز عاشورا نشد راست 

پس سالها با قامت خم گریه کردی 

اشک تو یک سو اشک عالم سوی دیگر 

تو بیشتر از اهل عالم گریه کردی 

اشکت تمام ماه های سال جاری است 

خیلی ولی ماه محرم گریه کردی 

در کربلا با باغ گل هایت چه کردند؟  

با دیدن یک شاخه گل هم گریه کردی 

بسیار گریه کردی اما روز آخر... 

گفتی برای عمه ات کم گریه کردی 

گفتی که در بازار بر زخمم نمک خورد 

گفتی که خیلی عمه جان ما کتک خورد