رقيه جان فدايت
رقيه جان چه در خرابه ديدي   كه از تمام  زندگي بريدي
بگو مگر به خواب خود چه ديدي   كه اينچنين ز خواب خوش پريدي
مگر چه گفتي و چه ها شنيدي    كه در اوان كودكي خميدي
******
رقيه جان عزيز جان بابا
تو را قسم به جان پاك طاها
بكاه ز گريه ات دمي بياسا
به قلب خسته ام نما  مدارا
رقیه جان فدایت          فدای گریه هایت
گدازدم  نوایت           بسوزم از عزایت
بگو چه ديده اي كه بي قراري
سرشك خون به روي گونه باري
مگر ز حال  من خبر نداري
كه بر لبت نشسته آه و زاري
چرا به رخ نقاب غم كشيدي   چو عمّه زير كوه غم خميدي
رقيه جان چه در خرابه ديدي   كه از تمام  زندگي بريدي
******
بگو عزيز دل چرا غميني
چرا به اشك ديده همنشيني
به بزم آه و ناله ام نگيني
انيس گريه هاي عابديني
رقیه جان فدایت          فدای گریه هایت
گدازدم  نوایت          بسوزم از عزایت
فداي غصّه هاي بي شمارت
دو ديدة  نشسته انتظارت
مگر پدر چه گفت  به قلب زارت
كه گرية شبانه  گشته كارت
نوا و ناله را به جان خريدي   ز باغ دل نهال غصه چيدي
رقيه جان چه در خرابه ديدي   كه از تمام  زندگي بريدي
******
رقيه جان بگو به او چه گفتي
ز غصه اي كه در درون  نهفتي
چه از لب پدر مگر  شنفتي
كه همچو شاخة گلي شكفتي
رقیه جان فدایت          فدای گریه هایت
گدازدم  نوایت          بسوزم از عزایت
پدر به گونة تو  بوسه بنشاند
فغان و ناله ات مرا  هراساند
در آن زمان كه بر تو رخ نماياند
مگر تو را به سوي خود فرا خواند
كه همچو يك فرشته پركشيدي   نبينمت به حال نااميدي
رقيه جان چه در خرابه ديدي   كه از تمام  زندگي بريدي
******
چرا در اين خرابه و اسيري
ز من بهانة پدر بگيري
به عشق او ره سفر پذيري
بترسم از شرار غم  بميري
رقیه جان فدایت          فدای گریه هایت
گدازدم  نوایت          بسوزم از عزایت
رقيّه جان فداي بار عامت
فداي آه و نالة مدامت
به ناي سروري نشسته نامت
به اشك ديده مي دهد سلامت
چه دلبرانه راه حقّ گزيدي   به جان شيعه روح غم دميدي
رقيه جان چه در خرابه ديدي   كه از تمام  زندگي بريدي
******

شاعر : محمدرضا سروری