برخیز شاه دین

زینب علمدارت شده    برخیز شاهِ دین حسین
در اربعین یارت شده   برخیز شاهِ دین حسین
این لحظه زوّارت شده  برخیز شاهِ دین حسین
ماهِ شبِ تارت شده  برخیز شاهِ دین حسین
******
برخیز شهید بی سرم فرزند پیغمبر
زینب رسیده خشکِ لب امّا به چشمی تر
در اربعین در کربلا این یارِ غم پرور
مشک و علم دارد به دوش با یادِ آب آور

زینب که از دارِ جهان غم بُرده آوازه
از مُصحف جانش دگر پاشیده شیرازه
آتش گرفته قلب او بی حدّ و اندازه
هر جا نگاهی می کند داغی شود تازه

در اربعین یارت شده   برخیز شاهِ دین حسین
زینب علمدارت شده    برخیز شاهِ دین حسین
******
از آخرین دیدار تو دارد حکایت ها
از کینه های کوفیان گوید شکایت ها
از شامیان بی حیا با آن جنایت ها
از آنچه بر او آمده سازد روایت ها

هفتاد و دو داغ گران در کنج دل دارد
بر قبرِ پاکِ یاوران تا دیده  بگذارد
می نالد و می سوزد و خونابه می بارد
زخمی دوباره در دلِ بشکسته می کارد

در اربعین یارت شده   برخیز شاهِ دین حسین
زینب علمدارت شده    برخیز شاهِ دین حسین
******
بر تارکِ پیشانی اش زخمی به جا مانده
از لحظة تلخی که سر بر چوبه کوبانده
هر ثانیه در  ماتمِ تو سینه سوزانده
هم در عیان هم در نهان این زخمه پوشانده

با یادِ لعلِ  تشنگان آبی ننوشیده
در اعتلای نهضتت هر لحظه کوشیده
یا با زبانٍ حیدری  بر دون خروشیده
یا بر تنِ خود جامه ای از غصه پوشیده

در اربعین یارت شده   برخیز شاهِ دین حسین
زینب علمدارت شده    برخیز شاهِ دین حسین
******
رفته به عباس جوان دردِ درون گوید
تا تربت خشکیده اش با اشک خون شویَد
در آن حوالی پارة مشک و علم جوید
دیده کنارِ علقمه آلاله می رویَد

ای سروری در اربعین  آهنگ ماتم گو
از غصه های سینه سوزِ آل خاتم گو
این نوحه های غصه آور را دمادم گو
مانند عاشورای خون مثل محرم گو

در اربعین یارت شده   برخیز شاهِ دین حسین
زینب علمدارت شده    برخیز شاهِ دین حسین
******

شاعر : محمدرضا سروری