به یاد کربلایت

به یاد کربلایت   به یاد نینوایت   فقط خون گریه می کردم برایت
به یاد خشکِ نایت   سرِ از تن جدایت   به دوش افکنده ام شال عزایت
به مانند أخایت  به پیش دیده هایت  به پا کردم به هر شهری لوایت
به بام دیده جایت   به صحن دل سرایت   گشودم لب به تحسین وفایت
******
برادر رفتی و داغت همیشه بر دلم شد
به هر جا  شرح هجران تو سوز محفلم شد
قسم بر خون سرخت ای یلِ در خون شناور
خمیده قامتی از غم به غربت حاصلم شد

از آن شام غریبان و بساط  خیمه سوزان
جفای کوفیان و مُنتهای  کینه توزان
چِهِل منزل اسارت ، دیدنِ مردان قاتل
به شام و طعنه های سینه سوزِ  تیره روزان

به یاد خشکِ نایت   سرِ از تن جدایت  به دوش افکنده ام  شال عزایت
به یاد کربلایت   به یاد نینوایت   فقط خون گریه می کردم برایت
******
خدا داند که بی تو روز و شبهایم چه ها شد
چگونه بار سنگین غمت ، در سینه جا شد
چه شب هایی که با اشک نهانی دیده بستم
چه فردایی که با خونابه هایم دیده وا شد

گهی پای پیاده در بیابان می دویدم
پِیِ گمگشته ای روی مغیلان  می پریدم
گهی بر ناقة عریان ، میانِ خیزران ها
به پیش دیده ات ، نازِ یتیمان می کشیدم

به مانند أخایت   به پیش دیده هایت  به پا کردم به هر شهری لوایت
به یاد کربلایت   به یاد نینوایت   فقط خون گریه می کردم برایت
******
چِهِل روزِ عذاب آور به غربت بی تو سر شد
دلم در کوچه های بی کسی ها در به در شد
چگونه با چه حالی شرح غم گویم برایت ؟
دوچشمم خیره بر دندان و چوب و تشتِ زر شد

تو رفتی ، رفتنت آغاز تلخ بی کسی بود
هجوم غصه ها با نیزة بی مونسی بود
پر پروانه ها در شعلة بی یاوری سوخت
نگاهم بر رُخ طفلان ، پُر از دلواپسی بود

به بام دیده جایت   به صحن دل سرایت  گشودم لب به تحسین وفایت
به یاد کربلایت   به یاد نینوایت   فقط خون گریه می کردم برایت
******
هر آن چه دیده ام هرگز نگنجد در بیانم
نگردد جا تمام غصه هایم بر زبانم
چه ماتم ها که بر قلبم  نشسته از جدایی
چه آتش ها که افکنده شرر بر جسم و جانم

سرای سینه ها در اربعین ماتم سرا شد
دوباره دیده ها ، آئینة خون و عزا شد
اگر لب وا کنم شرح عزا گویم بسوزید
به شعر سروری ، بخشی از این غمنامه جا شد

نشستم در عزایت   شکستم در قفایت   ولی گفتم همیشه در ثنایت
به یاد کربلایت   به یاد نینوایت   فقط خون گریه می کردم برایت
******