سفر رسیدم
از سفر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
دیده تر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
در به در رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
از سفر  رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
******
زینب پریشانم          آمدم حسین جانم
دیده خون و گریانم          در غم عزیزانم

عاقبت رسیدم بر تربتت عزیز دل
دیده خونفشانست و سر نهاده ام بر گل
این چهل شب و روز غصّه بار و محنت زا
آه و ناله ام بوده همدمم به هر محفل
دیده تر رسیدم           خونجگر رسیدم
عاقبت برادر         از سفر رسیدم
ای نگار من بنگردیده خون و سرگشته
زینبت سرانجام از شام و کوفه برگشته
قامتی کمان گونه دیدگان اشک آلود
سهم خواهر زارت اندر این سفر گشته
از سفر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
******
آمدم نهم جانا سر دوباره بر دوشت
سفرة دل تنگم وا کنم به آغوشت
گویم از غم هجران در اسارت و غربت
تا شنیدن رنج این سفر برد  هوشت
دیده تر رسیدم           خونجگر رسیدم
عاقبت برادر         از سفر رسیدم
هر کجا که می رفتم دل به یاد رویت بود
لحظه لحظة غربت دیده جستجویت بود
در تمام این مدّت کوفه و بلاد شام
خون به جان و قلبم از کینة عدویت بود
از سفر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
******
پرچم قیامت بر دوش  خسته بنهادم
روبروی قوم کین با شهامت ایستادم
گر نبوده امّیدت مرده بودم آن دم که
پیکر گل نازت در خرابه  جا دادم
دیده تر رسیدم           خونجگر رسیدم
عاقبت برادر         از سفر رسیدم
از کجای دل گویم از سه سالة پرپر
نقش تازیانه بر پیکر گل حیدر
در خرابه جان داده کودک پریشانت
پیش رأس خونینت در میان تشتی زر
از سفر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
******
خطبة فصیح من با شهامت سجّاد
كاخ كينه توزان را داده عاقبت بر باد
شانة ستم را بر خاک تیره مالیدیم
مانَد این شجاعت تا روز واپسین در یاد
دیده تر رسیدم           خونجگر رسیدم
عاقبت برادر         از سفر رسیدم
صبر  زینبی کرده نهضت حسین کامل
پرچم و پیامش را بوده دوش او حامل
سروریست به این امّید تا به وادی محشر
لطف حضرت زینب حال او شود شامل
از سفر رسیدم وای ، خونجگر رسیدم وای
******

شاعر : محمدرضا سروری