یکی صدا زند

یکی صدا زند پدر یکی برادرش را    یکی کنار علقمه امیر لشکرش را
یکی گرفته شیونِ علی اکبرش را    عزایِ سینه سوزِ آن جوانِ پرپرش را
یکی گرفته در بغل لباس اصغرش را  بیاد و خاطر آوَرَد دوباره حنجرش را
یکی نهاده بر زمین به حالِ غم سرش را   نهان نموده از همه دو دیدة ترش را
******
رسیده کاروان غم ، به قتلگاهِ یاران
دوباره بزم ماتم و ، دو باره اشکِ باران
به هر کرانه می وزد ، نسیم آه و ناله
چه محشری به پا شده ، میانِ لاله زاران

یکی نشسته بر زمین ، کنار قبر یارش
سلام و حمد و فاتحه ، فقط کند نثارش
یکی به روی سر زنان ، خمیده زیر ماتم
دوباره در دیارِ غم ، خزان شده بهارش

یکی نهاده بر زمین به حالِ غم سرش را   نهان نموده از همه دو دیدة ترش را
یکی صدا زند پدر یکی برادرش را    یکی کنار علقمه امیر لشکرش را
******
یکی بگوید ای پدر ، رسیده ام شکسته
به حال شیون و عزا ، به شام غم نشسته
به هر کجا که رفته ام ، به جز بلا ندیدم
ز خاطرم نمی رود ، دو دست و پای بسته

یکی عمو عمو کنان ، به علقمه دوان است
خجالت از عطش عطش ، به چهره اش روان است
گهی کنار قاسم و  گهی کنار اکبر
شکسته خاطر از غمِ دو کشتة جوان است

یکی گرفته شیونِ علیّ اکبرش را    عزایِ سینه سوزِ آن جوانِ پرپرش را
یکی صدا زند پدر یکی برادرش را    یکی کنار علقمه امیر لشکرش را
******
یکی بگوید ای حسین ، برادر شهیدم
کنار گود قتلگاه ، بریدم و رسیدم
چِهِل شبانه روزِ غم ، بدون تو گذشته
خمیده قامتم ولی ، همیشه رو سفیدم

یکی به نهر  علقمه ، دو دیدگان بدوزد
دوباره شعلة عزا ، به جان و دل فروزد
علی علی به رویِ لب ، نشانده و پیاپی
به یاد طفل پرپرش ، درون سینه  سوزد

یکی گرفته در بغل لباس اصغرش را  بیاد و خاطر آوَرَد دوباره حنجرش را
یکی صدا زند پدر یکی برادرش را    یکی کنار علقمه امیر لشکرش را
******
به هر کجای نینوا ، نشسته دل غمینی
به هر طرف نگاه کنی ، دلی شکسته بینی
یکی پدر پدر کند  ، یکی عمو عمو جان
چه شیونی چه ماتمی ، چه روز اربعینی ؟

به کاروانِ غصّه ها ، چِهِل بلا رسیده
چه ها کشیده تا فقط ، به کربلا رسیده
بخوان به شعرِ سروری ، نوای حُزن و ماتم
دو باره موسمِ غم و عزا عزا رسیده

نهاده درغم حسین تمام باورش را  شهید نینوا شوَد شفیع آخرش را
یکی صدا زند پدر یکی برادرش را    یکی کنار علقمه امیر لشکرش را
******

شاعر : محمدرضا سروری