غم سنگین
ای برادر غم تو سنگین بود
این چهل روزه دلم غمگین بود
دیده ها در غم تو رنگین بود
کوفه و شام بلا ننگین بود
ای برادر همه جا غم خوردم
مثل گل های خـزان پژمُردم
در چِهِل منـزل غربت بی تو
من چِهِل دفعه ز داغت مُردم
تا دو چشمم به سرت می افتاد
یا به تیـغ نظـرت می افتاد
در دلم شیون و غوغا می شد
دیده یادِ حنجـرت می افتاد
ای برادر غم تو سنگین بود
هر کجا رفتـم و هر جا بودم
من فقـط راهِ تو می پیمودم
جا نشد باور هجـران در دل
در فـراق تـو اگـر فرسودم
بر سرِ نیزه تو را می دیدم
درد دل کرده و می نالیدم
از غم بی کسی و تنهایی
آنچه از گفتن آن لرزیدم
ای برادر غم تو سنگین بود

۶۵۶
ای برادر غم تو سنگین بود
این چهل روزه دلم غمگین بود
دیده ها در غم تو رنگین بود
کوفه و شام بلا ننگین بود
سایه سار سرِ ما بوده سرت
دیـدة اهـل حـرم بر نظرت
مُردَم آن جا که به چشمم دیدم
گـریـة دختـرک  منتظـرت
این چِهِل روزه به هر غمخانه
بار سنگیـن غمـت بر شانه
بود و سوزانده تنم را همچون
آتـش شمـع و پـرِ پـروانه
ای برادر غم تو سنگین بود
ای فدای نفس دم به دمت
شانه ام خم شده در زیر غمت
بعـد عبـاس علـمبـردارت
در کفـم بوده بـرادر علمت
سـروری گو به همه اهل بیان
زینبم زار و ستم دیده مخوان
یار پیـروز و ستم سـوز بگو
مثل حیـدر به صف خیبریان
ای برادر غم تو سنگین بود

شاعر : محمدرضا سروری