بند اول
سه ساله رنج سی ساله کشیده
به خاک از خون خود لاله کشیده

به راه شیری هفت آسمان هم
برای ماه دنباله کشیده

گلی دیگر نمانده در گلستان
که این دختر گل ژاله کشیده

الهی بشکند دستی کسی که
ترا بر خاک در ناله کشیده

تو آن ماه نشسته در کسوفی
که نورت زجر در هاله کشیده

الا ای دختر شاه شهیدان
شد آخر قتلگاهت کنج ویران

بند دوم
تو تندیس همه رنج و بلایی
تو نای بی نوای نینوایی

تو حوریه ولی قامت کمانی
تویی کوثر نشان روح دعایی

تو ماه کاروان لیکن کبودی
اگر بیمار لیک اصل شفایی

اگر چه خردسال وخسته جانی
امیر عشق را صاحب لوایی

به پای نیزه‌ها از پا فتادی
به هر دردی که پیش آید دوایی

تو شاگرد کدامین شهر عشقی
که اینگونه سفیر در دمشقی

شاعر : مرتضی محمودپور