خيز اي لب تشنه
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
ارمغان اين دُرّ ناب آورده ام
بهرت از شام خراب آورده ام
در دو چشمانم  گلاب آورده ام
******
اربعینست روی دوشم مشک آب آورده ام
ارمغان در کربلا این درّ ناب آورده ام
بهر گفتن شرح دردی بی حساب آورده ام
(خيز اي لب تشنه از بهر تو  آب آورده ام)
(چشم گريان بهرت ازشام خراب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
آمدم با شور و شوق و با نهاني غصّه زا
در عطش آباد جانكاهي  به نام كربلا
همره‌م آب روان دارم به ياد تشنه ها 
(آبياري تا كنم گلهاي پرپر گشته را)
(اشكبار و خسته چشمي پُر سحاب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
اربعيني طي شد و بر دوش  مانده كوه درد
همدم روز و شبانم بوده اشك و آه سرد
خود بخوان اندوه و ماتم را  از اين رخسار زرد
(خواهي اََر داني كه داغت با دل زينب چه كرد)
(قامتي خم گشته از  بهر جواب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
دل غمين از جور نامردان پست و فاسدم
داغ جان سوزت أخا آخر ز پا اندازدم
در تمام لحظه ها غم بوده يار و قاصدم
(بسكه محنت ديده ام ديگر كسي نشناسدم)
(سينه اي ريش و دلي از غم كباب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
روزگار افکنده داغ جانگزائي بر جبين
خيزد از نايم دمادم ناله هاي آتشين
سوزم از دل همنوا با گريه هاي عابدين
(مو سفيد و رُخ كبود و قدكمان و دل غمين)
(اين همه سوغات از شام خراب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
شد رقيّه والة ديدار رأس انورت
در دل ويرانه غوغا كرد طفل مضطرت
جان سپرد در پيش رأس خفته بر تشت زرت
(اشك مي بارم ز داغ آن سه ساله دخترت)
(گر چه پرپر شد گلت امّا گلاب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
سوز حرمان مي گدازد ساحت گلدسته را
بي انيسي مي زند آتش دل بشكسته را
رنج بي آبي بسوزد غنچة  لب بسته را 
(از ره دور و دراز اكنون رباب خسته را)
(تا بگويد بهر اصغر  ذكر خواب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
با زبان حيدري در مجلس بزم شراب
حيلة دنيا پرستان را نمودم نقش آب
دست حق آخرگشود از چهرة ظلمت نقاب
(خوش فرستادي مرا درشام بهر انقلاب)
(پرچم پيروزي ازاين انقلاب آورده ام)
خيز اي لب تشنه آب آورده ام
******
این شعر تضمینی از شعری است که سراینده اش را نمی شناسم

شاعر : محمدرضا سروری