ماه من از تو ندیدم قمری زیباتر

نیست از نقش جمالت اثری زیباتر

این یقینم شده در عالم هستی از تو

مادر دهر ندارد پسری زیباتر

خبر آمدنت در بدنم روح دمید

بَه كه بود این خبر از هر خبری زیباتر

جلوه گر گشت رخت در سحر ماه خدا

زین سحر دیده ندیده سحری زیباتر

به همه دُرّ و گهر های ولایت سوگند

صدفی از تو ندارد گهری زیباتر

ماه خندید و مه انجمنت نام نهاد

همه حُسنی كه محمد حَسَنت نام نهاد

 

در تن پاك سحر روح و روان شد زدمت

بوسة ماه خدا مانده به خاك قدمت

میزبان رمضانی كه نشستند مدام

میهمانان خدا بر سر خوان كرمت

سر نثار قدم و دیدة ما فرش رهت

جان ما وقف تماشا و دل ما حرمت

سائل جود و كرم خلق سماوات و زمین

عاشق حسن خدایی عربند و عجمت

تو همان جان جهانی كه دو صد قافله دل

گشته آواره به هر حلقة گیسوی خمت

رخ زیبات حسن قامت رعنات حسن

نه فقط قامت رعنات سرا پات حسن

 

روزه داران مه تسبیح و دعا را نگرید

سحر و صبحدم اهل ولارا نگرید

گل لبخند علی بر رخ زیبای حسن

شادی حضرت ام النجبا را نگرید

همه خورشید جمال ازلی را بینید

همه در ماه خدا ماه خدا را نگرید

طلعت غیب شنیدید ندیدید اگر

به وضوح آینة غیب نما را نگرید

همه احرام ببندید و بخوانید دعا

مروة حُسن ببینید و صفارا نگرید

عید میلاد امامی است در این ماه عظیم

كه كریم است، كریم است، كریم است، كریم

 

این گرامی پسر اول زهرا حسن است

دومین حجت و چارُم نفر از پنج تن است

اختر برج شرف مطلع الانوار جمال

آفتاب دل زهرا مه هر انجمن است

روح پیغمبر و زهرا و علی در تن اوست

یك پسر نیست سه روح است كه در یك بدن است

تا قیامت به چنین قامت رعنا صلوات

عجبا سرو قدی سرو هزاران چمن است

حُسن محدود شده در رخ نورانی او

حسن است، این حسن است، این حسن است

روح بخشد به پدر با نفس زهرایی

شده دلدادة زیبایی او زیبایی

 

بوسة ذكر و دعا بر دو لب خندانش

آسمان شیفتة زمزمة قرآنش

میهمانخانة او شهر مدینه است ، مگو

كه بود خلق سماوات و زمین مهمانش

ناز بر گلشن فردوس كند در صف حشر

هركه شد بندة لطف و كرم و احسانش

همچو باران بهاری كه بریزد زسحاب

روز و شب رحمت حق ریخته از دامانش

جن و انس و ملك از كل سماوات و زمین

همه در تحت حمایت همه در فرمانش

صد مسیحا شود از نیم نفس زندة او

خلق و خوی نبوی سر زند از خندة او

 

اولیایند به یك گردش چشمش سرمست

علی و فاطمه دادند ورا دست به دست

این كریم ابن كریمی است كه در كل وجود

تا قیامت كرمش شامل حال همه است

حسنی طلعت او آینة حسن خداست

روی حق بود در این آینه از صبح الست

صلح او تیر خدا بود كه از قوس كمان

به شتاب آمد و بر قلب معاویه نشست

صلح او بود که بنیانگر عاشورا شد

صبر او بود كز آن سیطرة كفر شكست

گرچه اسلام گرفته است به خود رنگ حسین

به خدا صلح حسن نیست كم از جنگ حسین

 

شیعه آن است كه در خط امامش باشد

تابع رهبر، در صلح و قیامش باشد

شیعه آن است كه در لحظة فریاد زدن

متن فرمان الهی به پیامش باشد

شیعه با صلح حسن تا صف محشر حسنی است

شیعه در صلح حسن جنگ حرامش باشد

شیعه در جنگ همان شیعة عاشورایی است

شیعه آن است كه اینگونه مرامش باشد

صلح و جنگ حسنین است یكی بر شیعه

تیغ، گه جای به كف گه به نیامش باشد

"میثم" از خط ولایت ننهی پای برون

گر نهی پای برون راه نیابی به درون

سازگار