ای زجر ! ای نامرد ! از جانم چه می خواهی
از سیلی ات افتاد دندانم ، چه می خواهی

خنده ندارد بر زمین افتادن یک طفل
خاکی شده موی پریشانم ، چه می خواهی

صد بار گفتم بی حیا ، دعوا ندارم من
شرمی کن از چشمان گریانم ، چه می خواهی

چیزی نگفتم من ، نزن این قدر با شلاق
زخمم ز سر تا پا ، نمی دانم چه می خواهی

جان مرا بر لب رساندی ای خدا نشناس
از دست تو مرگ است درمانم ، چه می خواهی

خیلی تعصب بر عمو عباس دارم من
کمتر بگو بد از عموجانم ، چه می خواهی

من دخترم نه مرد میدان ، کم بزن فریاد 
ای زجر ای نامرد از جانم چه می خواهی

شاعر : محمد حسین رحیمیان