هنوز تو گوشِشه
صداي بابا
از توي گودال ، آب آب آب

گريش ميگيره
تاكه ميبينه
بعد چهل سال ، آب آب آب

واسه همين دو قطره ، رباب ، دق مرگ شد
با گريه روضه ميخوند ، پاي ، گهواره
خون گريه كرد چهل سال ، آقام ، تا ميديد
لالا ميگه مادري ، برا ، شير خواره

واي ، واي ، واي ، بيچاره رباب

واي واي واي ، دلخونه آقام .....

موقع دفنِ
بابا حسينش
با گريه ميگفت ، واويلا

ديدن با گريه
گذاشت لباشو
به روي حلقومِ بابا

دق كرد تا ديد كه بابا ، رو خاك ، افتاده
حتي نداره انگـــشت و نه انگشتر
خواست از بني اسد تا ، يكم ، بوريا
از خونه ها بيارن ، برا ، اين پيكر

واي ، واي ، واي ، باباي غريب

واي واي واي ، دلخونه آقام.....

هنوز تو گوشِشِه
صداي هلهله
صداي خنده ها ، واويلا

بعد يه عمر هنوز
جلوي چشماشه
شام بلا خدا ، واويلا

تا سهل ساعدي رو ، آقا ، ديد فرمود
به نيزه دارا بگو ، جلو ، تر باشن
تا چشم نا محرما ، نشه ، خيره به
اينهاييكه ناموسِ ، رسـول اللهن...

واي ، واي ، واي ، زينب خون دلِ

واي واي واي  ، دلخونه آقام....

شاعر : عباس میرخلف زاده