بند۱:

باز  هوای کربلا و

     شبای جمعه ها و

     دلی که خیلی تنگه

باز غلام رو سیاهو

    یه بار پر گناهو

    دلی که تیره رنگه

آقا میدونی که گرفتارم

جز تو تُو این دنیا کیو دارم

عمری در خونت نشستم تا

اینکه بگم خیلی دوست دارم

آقا به این نوکر نگاهی کن

بازم بیا و ما رو راهی کن

اقا در خونت منم رعیت

بازم بیا مولا تو شاهی کن

اقام حسین جانم..

بند۲:

خیر میون روضه هاته 

       توراه کربلاته

       سعادت دو دنیا

دل فدای بچه هاته

     یه عمریه گداته

     گدای لطفت اقا

بارون میباره از چشام اقام

باز اومدم هیات سلام اقام

لذت واسه من اون زمانیه

که زیر ایوون طلام اقام

شبهای جمعه مادری گریون

تو گودی گودال میاد محزون

میگه بنیه کشتنت تشنه

از گریه چشماش میشه غرق خون

بند۳:

وای  غریب وبی کس و یار

       تورو میدادن ازار

       جلو چشای زینب

وای  تو بزم اون حرامی

       نذاشتن احترامی

       با چوب میزد روی لب

تو روضه میخونم غریب اقام

کشته منو اون ماجرای شام

توی خرابه دخترت میگفت

بابا ببین تاول زده پاهام

اقا برای کشتنت دعوا

پیراهنتو بردن اون اعدا

پیش نگاه مضطر زنها

به غربتت میخندیدن اقا

وای از غم و غربت..

شاعر : حسین روشنازاده