چندوقته که آقا، همیشه هرکجا  
دلم اسیر کرببلاته
میونه هیئتا، یاکه تو روضه ها
مرغ دلم رو گنبد طلاته

بیا و آقا به دلم کن یه نیم نگاهی 
خودت می دونی این روزا من شدم هوایی
عنایتی کن تابشم من کرببلایی

سخته برام که بگن جامونده دوباره
بزار بیام داره چشمام بارون میباره
این روسیاه غیر تو هیچ کسی نداره

حسین من بده کرببلا امیرم...

بنددوم

منی که نوکرم ، اگه حرم نرم
انگشت نمای عالم میمونم
آبرومو بخر، بیامنو ببر
تاوقتی که آقاجون جوونم

حسین امیری توکه ارباب بی نظیری
آرزوم اینه کاش بشه دستمو بگیری
ایشالا باشم پیرغلامت به وقت پیری

منی که با عشقه تو مملو از یقینم
بدون تو همیشه دلخون و غمینم
کی می رسه گوشه صحن تو بشینم

حسین من بده کرببلا امیرم...

بندسوم

عمریه گریونم، براتو می خونم
شامل لطف مادر تو هستم
به سینه می زنم، من دل نمی کنم
همیشه پای روضت نشستم

به یادگودال، یاد خشکی لب سقا
یاد اسارت، امون از دل زینب کبری
یاد رقیه، زیر لب آروم میگه بابا 

گوشوارمو کشیدن بردنش به غارت
منو زدن، هممون رفتیم به اسارت
بابا حسین فدای اون لباس پارت

حسین من بابای خوب و مهربونم...

شاعر : علی بهرامی نیا