اومدم توی این خیمه فقط به عشقت آقا
نمی دم همه دنیا رو به این بهشتت آقا
وقتی تموم  زندگیمو از تو دارم
باید که خرج تو بشه دار و ندارم
تویی تو شاه و منم فقیرت
می دونی آقا  شدم اسیرت
حسین

اگه نوکراتم مثل خودت یه پارچه آقان
واسه خاطر اینه که نظر کرده ی زهران
تو این زمونه مونس و دلبر زیاده
خوشبخته اما اونکه به تو تکیه داده
خوشا به حال گدای چشمات
کبوترای هوای چشمات
حسین

خیلی وقته شده قسمت بردن نامت
خیلی وقته شدم دیوونه ی خلق و مرامت
حق داره این نوکر اگر دورت بگرده
صد مرده رو اعجاز نامت زنده کرده
ندیدم عشقی به این زلالی
رزق مدام به این حلالی
حسین

شاعر : محسن طالبی پور