تیره گیهای دلم محتاج انوارت شده
پس طلوعی تازه کن خورشید ایمان یاحسین
نام نیکت همتراز آیه های مُنزل است
رأس خونینت سر نی خوانده قرآن یا حسین
آتش هیزم کجا و آتش عشقت کجا
آن کند خاکسترم این نورباران یاحسین
شد ثنا خوانت زبان قاصرم با این امید
مردم چشمت مرا سازد خرامان یاحسین
معصیت کردم شدم ننگت ولی عارت که نیست
من هم از نامت برم فیض فراوان یاحسین
بارها از روضه خوانهایت شنیدم که گرفت
از تو حاجت گبر و ترسا و مسلمان یاحسین
بنده ی ناپاکم اما آرزو دارم شوم
کمتر از مور و تو از بهرم سلیمان یاحسین
انتظاری من ندارم از سلاطین جهان
گر شوی در ملک دل شاهنشه جان یاحسین
ملک دل هم لایق فرمانروائیِ تو نیست
چون که در آن جا گرفته جرم و عصیان یاحسین
گر چه غرق معصیت هستم ولیکن سالهاست
چشم کم سویم شده بهر تو گریان یاحسین
اشک چشمم آبیاری میکند باغ درون
بارور میسازدم همچون گلستان یاحسین
در غمت هرکس بگرید بادل خالی ز ریب
میشود در روز محشر شاد و خندان یا حسین
آه از آن ساعت فتادی بر زمین از صدر زین
خواهرت امد به سوگت سینه سوزان یا حسین
زین مصیبت گر چه طوفانی شد آن دریای صبر
گریه کرد اما نشد مغلوب طوفان یاحسین
کوه صبر و استقامت در غروبی غم فزا
ماند با بغض گلو و جسم بی جان یاحسین
از برایت عالم ایجاد اگر گرید کم است
زینب کبری شده بهر تو گریان یاحسین
آنچنان گریم برایت گفت زینب در برت
کاز نوایم نینوا آید به افغان یاحسین
منتت را میکشند افلاکیان اما دریغ
گشته ای مولای این اقوام نادان یاحسین
همچو خورشید جهانتابی که پشت ابر خون
گشته جسم اطهرت از دیده پنهان یاحسین
جای سالم در تنت نبوَد که من بوسم تورا
بوسه گاهم را بریده تیغ بران یاحسین
جان خواهر عطر مادر میدهد اینجا چرا
آمده زهرا ز جنت بر تو مهمان یاحسین
گر پدر انگشتری احسان سائل کرده بود
داده ای انگشتر و انگشت قربان یا حسین
دور نعشت قدسیان سینه زنند و نوحه خوان
زین مصیبت شد معزا عرش رحمان یا حسین
طاق ابرویت بود دانشگه ایمان و عشق
هیئتت باشد (حسن) را چون دبستان یا حسین
مینویسد تا به نامت زنده ماند نام او
چون تویی زینت به جانش جان جانان یاحسین
- دوشنبه
- 26
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 21:18
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه