جهان را غیر عشقت یک سرِ سوزن نمی خواهم

دو دنیا را نه با تردید؛ که قطعا نمی خواهم

بدونِ تو همان بهتر که ظلمت باشد و وحشت

که بی تو قبرِ خود را لحظه ای روشن نمی خواهم

نگاهت مُهر تأیید است و از این رو، از این و آن-

به قدر ذره ای تعریف و حُسن ظن نمی خواهم

میان روضه تا اشکم سرازیر است و می بینی

برای بردنِ دل از تو فوت و فن نمی خواهم

بهشتِ بی تو را شاید که بعضی ها بخواهند و...

گوارایِ وجودشان! ولیکن من؛ نمی خواهم!

به جز شش گوشه و کنج حرم هر جای عالم را

نه که سهوی! که مادرزادی و عمداً نمی خواهم

اگر یک ذره در جاماندنم از کربلا خیر است

من این گنج بدونِ رنج را اصلا نمی خواهم!