تا نشستم با ادب هر بار٬ پای سفره ات
شد کرَم پشتِ کرَم تکرار٬ پای سفره ات

راه دادی و چه تحویلم گرفتی باز هم؛
چشم‌ پوشی کردی از بدکار٬ پای سفره ات

همنشینِ زائران و دوستدارانت شدم
تازه شد با أغنیا دیدار٬ پای سفره ات

با جُزامی هم-غذا شد دستهایِ گرم تو
قاسِمت(ع) نان خورد؛ با بیمار٬ پای سفره ات

شیوهٔ نقلِ حدیثت در عمل بود و نشست
جملهٔ «ألجّار ثمّ ٱلدّار»٬ پای سفره ات

نان-خورِ عهد قدیمِ خانه ات هستم٬ اگر
پرورش دادم برایت یار٬ پایِ سفره ات

روزیِ بی منّتِ فرزندهایم را نگیر
با همان پیمانهٔ سرشار٬ پای سفره ات

من گدایی نابلد! أنت کریم إبن کریم
روی چشمانم قدم بگذار٬ پای سفره ات!

شاعر : مرضیه عاطفی