زمین به لرزه در آمد  به دل شرر افتاد
دمیکه مادر سادات  پشت در  افتاد

بهشت، شعله گرفت و ز  هرم آن آتش
عزیز حیدر کرار،  در خطر افتاد

صدای فاطمه را پشت در شنید،ولی ..
چنان لگد به در خانه زد، که در، افتاد

صدای یا ابتایش  به آسمانها  رفت
که آه  یا ابتا    محسنم دگر ، افتاد

چنان هجوم به درب سرای او بردند ...
که از درخت ولای على ، ثمر ، افتاد

طناب بسته به دستان مرتضی  اما
طنابشان  به گلوی  پیامبر  افتاد

اگرچه دست ، شکسته ، ولی امانش برد
دمیکه نیمه ی شب، درد بر کمر افتاد

علی ندید ، ولی پیش دیده ی زینب ...
شکست مادر و  کم کم  شکسته تر  افتاد

بجز کبودی رخ ، یادگاری از کوچه ...
به کتف و بازو و ابروی  او  اثر افتاد

شکست درب و خدا هم عزا  گرفت آنروز
چرا که مادر سادات  پشت در  افتاد

شاعر : محسن تهرانی