ای گلِ پنهان شده ی فاطمه
پُر ز تولّای تو جانِ همه

گو که کجایی و کجا جویمت
در چمنستانِ ولا جویمت

جمعه منو رازِ نسیمِ بهار
جمعه منو زمزمه ی انتظار

در رُخِ خورشید بجویم تو را
در چمنِ عشق ببویم تو را

گل همه جا بوی تو را می دهد
عنبرِ گیسویِ تو را می دهد

ای دلت آیینه ی رازِ خدا
بر سرِ ما چترِ ولایت گُشا

عالمِ هستی همه در هستِ توست
پرچمِ سبزِ علوی دستِ توست

آمدنِ جمعه ی تو دیر شد
بی تو جهان چون شبِ دلگیر شد

وعده ی قرآنِ کریمی بیا
جلوه ای از ذاتِ رحیمی بیا

نغمه ی شیرینِ مصلّایِ ما
رازِ اذانِ تو تسلّایِ ما

آمدنت باورِ دیرینِ ماست
از تو سرودن همه آئینِ ماست

ای مَهِ پنهان شده یِ هشت و چار
کی شوَد از پرده رُخت آشکار

نیست به جانِ همه صبری بیا
گر چه نهان در پسِ ابری بیا

دل به تو و مهرِ تو وابسته است
جان فلک از غمِ تو خسته است

قصه ی مهجوری تو خوانده ایم
آه! ز دیدار تو جا مانده ایم

صاحبِ دستانِ اجابت بیا
ای تو پُر از رازِ نجابت بیا

بر دلِ بیمار تو امیدی بده
منتظران را تو نویدی بده!

شاعر : هستی محرابی