ع‍شق امشب تا کجایم می برد
گوئیا نزدِ خدایم  می برد

عشق امشب با نگاهی مهربان
سمتِ کوی آشنایم می برد

این دلِ گم در خیال وصل را
در هوای دلربایم می برد

حسرتِ دیدار بود و شوقِ یار
از زمین تا ماورایم  می برد

گه به سوزِ سینه شوری می دهد
گه به طوفانِ بلایم می برد

می کُند دل را خرابِ روی دوست
فارغ از چون و چرایم می برد

گاه با فریاد و شور و التهاب
گه خموش و بی صدایم می برد

عشق این آینه ی دیدار حق
من ندانم تا کجایم می برد!

شاعر : هستی محرابی