چه بگویم به تو ای ماهِ شب پنهانی
تو در آینه ی من یکسره نور افشانی

من که در خلوتِ خود شکوه ی دل وا نکنم
چون که بهتر ز خودم دردِ مرا میدانی

غیر تو هیچ دلی محرم اسرار نشد
تو فقط دفتر اسرار مرا می خوانی

خواهم ای دوست که روزی به وصالت برسم
غم بشکسته دلان را تو فقط درمانی

تا پُر از شور تماشای تو گردد چشمم
لحظه ای رخ بنما آینیه ی عرفانی

خسته ام در شب تردید، تو آبادم کن
که نصیبِ دل من بی تو بوَد ویرانی

من به دیدار تو از پنجره ها سرشارم
در شبِ سرد دلم آینه ی تابانی !

شاعر : هستی محرابی