نوكري پاي تو خوبه ، حسين جانم٢
غمِ درداي تو خوبه ، حسين جانم ٢
قتيل العبرة يعني كه ، همين اشكام٢
برا زخماي تو خوبه ، حسين جانم ٢

ببين بازم ، گرفته نوكرت ، دلهُره آقا
همش ميگم ، ازم شايد ديگه ، دلخوره آقا
ازين دوري ، آخر نفسهامون ، ميبُره آقا

ازين روضه هاتون ، دلامون ، غمگينه
يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه

يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه

مگه يادم ميره آقا ، حرم بودم٢
مثل هرساله اين روزا ، حرم بودم٢
دو سه روزه كه خواب اربعينت رو ، ميبينم كه
يه شب جمعه پايين پا ، حرم بودم ٢

آروم آروم ، مسافرا دارن ، ميشن آماده
بيان آقا ، قدم قدم زنون ، از توي جاده
ولي من چي ، شايد كه نوكرت ، از چشم افتاده

حرم واسه ي درد ماها ، تسكينه
يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه

يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه

شنيدم دخترت خيلي ، دلش ميخواست ، پيشت باشه
آخه دختر فقط چشم اُميدش روبه باباشه
همه ي آرزوش اين بود كه با عمش بياد پيشت
بميرم قسمت اين بود تو خرابه بي بي تنها شه

تا برگشتن ، كسي برا كسي ، روضه اي ميخوند
يكي ميگفت ، عموپاشو ببين ، خواهرم جاموند
عمو خيلي ، فراق خواهرم ، ماهارو سوزوند

عمو جان ، بلند شو ، كه اومد سكينه
يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه

يا عباس ، جيبيب الماي ، لِسْكينه ، لِسْكينه*

* يعني عمو جان عباس براي سكينه آب بيار

شاعر : عباس میرخلف زاده